ارزیابی غلظت جیوه ادرار دندانپزشکان عمومی و متخصصین ترمیمی شهر مشهد در سال ۱۳۸۹

زمینه و هدف: استفاده از آمالگام به علت خطر مسمومیّت با جیوه، با احتیاط صورت می گیرد. دندانپزشکان، به دلیل مواجهه شغلی با آمالگام، در معرض استنشاق بخار جیوه هستند که می تواند سلامتی آنها را به مخاطره اندازد. هدف از این مطالعه، اندازه گیری غلظت جیوه ادرار دندانپزشکان عمومی و متخصصان ترمیمی شهر مشهد در سال 1389 بود. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی و مقطعی، 45 نفر دندانپزشک عمومی، 10 نفر دندانپزشک متخصص ترمیمی و70 نفر از افراد بدون مواجهه با جیوه به عنوان گروه کنترل، مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه ادرار (20 میلی لیتر) افراد مورد مطالعه، قبل از شروع کار حرفه ای روزانه گرفته شده و غلظت جیوه ادرار، با استفاده از طیف سنجی جذب اتمی اندازه گیری شد. داده ها با روش های آماری توصیفی و تحلیلی، با استفاده از آزمون anova یک طرفه و دانکن و نرم افزار آماری spss (ویرایش 5/11) تجزیه و تحلیل شدند ( 05/0=α). یافته ها: میانگین جیوه ادرار دندانپزشکان عمومی، g/lµ70/2±26/9، متخصصین ترمیمی g/lµ79/1± 13/9 و گروه کنترل g/lµ73/1±84/1 به دست آمد. تفاوت معنی داری در غلظت جیوه ادرار، بین دندانپزشکان عمومی و متخصصین ترمیمی مشاهده نشد؛ در حالی که غلظت جیوه ادرار دندانپزشکان عمومی و متخصصین ترمیمی، به صورت معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود (به ترتیب 000/0p= و 001/0p=). نتیجه گیری: اگر چه میزان جیوه ادرار دندانپزشکان بالاتر از عموم جامعه می باشد، این میزان کمتر از حدّ آستانه سمّی قرار دارد.